Kapitulacja Columbus w stanie Georgia była jedną z ostatnich ważnych bitew amerykańskiej wojny secesyjnej. Jako 'Arsenał Konfederacji', jego zdobycie przez siły Unii pod dowództwem generała majora Jamesa H. Wilsona zadało druzgocący cios zdolnościom produkcyjnym Konfederacji i zakończyło opór na wschód od rzeki Mississippi.

Kapitulacja Columbus w stanie Georgia podczas wojny secesyjnej stanowiła przełomowy moment w kampanii Unii na Głębokim Południu. Jako jedno z najważniejszych centrów przemysłowych i produkcyjnych Konfederacji, Columbus odgrywało kluczową rolę w zaopatrywaniu armii Konfederatów w broń, mundury i niezbędne zapasy.

16 kwietnia 1865 roku, siły Unii pod dowództwem generała majora Jamesa H. Wilsona rozpoczęły decydujący atak na obronę miasta. Bitwa o Columbus okazała się jednym z ostatnich znaczących starć wojny secesyjnej, mając miejsce zaledwie kilka dni po kapitulacji generała Roberta E. Lee w Appomattox Court House. Upadek miasta skutecznie zakończył opór Konfederatów w regionie i zadał ostateczny cios przemysłowym możliwościom Południa.

Columbus w stanie Georgia służyło jako kluczowy bastion Konfederacji podczas wojny secesyjnej, zyskując przydomek "Arsenału Konfederacji". Jego strategiczne położenie wzdłuż rzeki Chattahoochee uczyniło z niego kluczowy cel militarny dla sił Unii.

Zakłady Columbus Iron Works produkowały niezbędne zaopatrzenie wojskowe, w tym armaty, karabiny, pistolety i miecze dla sił Konfederacji. Kompleks przemysłowy miasta obejmował Confederate Naval Iron Works, Columbus Naval Yard oraz największą przędzalnię na Południu - Eagle & Phoenix Manufacturing Company. Te zakłady produkowały mundury, namioty i inny sprzęt wojskowy niezbędny do podtrzymania operacji militarnych Konfederacji.

Zakłady Produkcyjne Columbus	Główne Produkty
Columbus Iron Works	Armaty, karabiny, amunicja
Confederate Naval Yard	Kanonierki, naprawy statków
Eagle & Phoenix Mills	Mundury, namioty, tekstylia
Fabryka Mieczy	Miecze, bagnety

Infrastruktura transportowa Columbus uczyniła je kluczowym centrum logistycznym do przemieszczania konfederackich zaopatrzenia i wojsk. Położenie miasta nad rzeką Chattahoochee umożliwiało ruch parowców transportujących towary między Wybrzeżem Zatoki a regionami w głębi lądu. W Columbus zbiegały się trzy główne linie kolejowe:

• Mobile & Girard Railroad łącząca z centralną Alabamą
• Muscogee Railroad łącząca z południowo-zachodnią Georgią
• Columbus Railroad zapewniająca dostęp do centralnej Georgii

Te połączenia kolejowe uczyniły Columbus atrakcyjnym celem podczas Rajdu Wilsona w kwietniu 1865 roku, ponieważ zdobycie miasta oznaczałoby przerwanie kluczowych linii zaopatrzenia Konfederacji.

Generał Major James H. Wilson dowodził potężnymi siłami kawalerii Unii liczącymi 13 480 żołnierzy podczas kampanii mającej na celu zdobycie Columbus. Jego siły składały się z dobrze wyposażonych oddziałów zorganizowanych w trzy dywizje z jednostkami artylerii wspierającej.

Rajd Wilsona rozpoczął się 22 marca 1865 roku, gdy siły Unii wyruszyły z Chickasaw w Alabamie. Kampania była wymierzona w konfederackie ośrodki przemysłowe w Alabamie i Georgii, niszcząc po drodze kluczowe zasoby wojskowe. Rajd obejmował udane ataki na Selmę w Alabamie, West Point w Georgii, kulminując szturmem na Columbus w Georgii 16 kwietnia 1865 roku.

Kluczowe Statystyki Rajdu Wilsona
Całkowite Siły Unii	13 480 żołnierzy
Czas Trwania Kampanii	22 marca - 20 kwietnia 1865
Pokonany Dystans	525 mil
Zdobyte Główne Miasta	3 (Selma, West Point, Columbus)

Siły Wilsona gromadziły szczegółowe informacje wywiadowcze o obronie Columbus poprzez lokalnych informatorów i misje zwiadowcze. Dowódca Unii dowiedział się o:

• Pozycjach fortyfikacji konfederackich wzdłuż brzegów rzeki
• Lokalizacji kluczowych obiektów przemysłowych
• Wielkości i rozmieszczeniu sił wroga
• Kluczowych punktach przepraw mostów kolejowych
• Rozmieszczeniu artylerii na granicy Alabamy i Georgii

Zebrane informacje wywiadowcze ujawniły słabości obronne Columbus, co pozwoliło Wilsonowi opracować dwutorową strategię ataku. Jego plan koncentrował się na zabezpieczeniu mostów na rzece Chattahoochee i jednoczesnym zajęciu części miasta leżącej zarówno w Alabamie, jak i w Georgii.

Bitwa o Columbus była ostatnim większym starciem na wschód od rzeki Mississippi podczas wojny secesyjnej. Siły Unii pod dowództwem generała majora Jamesa H. Wilsona przeprowadziły decydujący nocny atak na konfederackie umocnienia w Niedzielę Wielkanocną, 16 kwietnia 1865 roku.

Siły Konfederacji utworzyły trzy linie obronne w poprzek Columbus z umocnionymi pozycjami łączącymi 14 baterii artylerii. Pułkownik Leon von Zinken dowodził 3500 żołnierzami, składającymi się głównie z jednostek milicji Georgii i rezerw Konfederacji. Obrońcy rozmieścili ciężką artylerię wzdłuż mostów na rzece Chattahoochee i zbudowali umocnienia ziemne zarówno po stronie Georgii, jak i Alabamy.

Statystyki obrony Konfederatów
Łączna liczba wojsk	3500
Baterie artylerii	14
Linie obronne	3

Kawaleria Wilsona rozpoczęła atak o godzinie 20:00, koncentrując się na zdobyciu mostów przerzuconych przez rzekę Chattahoochee. 2. Dywizja pod dowództwem generała brygady Edwarda F. Winslowa prowadziła główny atak przez dolny most, podczas gdy 4. Dywizja atakowała od północy. Wojska Unii przełamały pozycje Konfederatów w walce wręcz, zabezpieczając oba mosty do godziny 22:00. W bitwie poległo 145 żołnierzy Konfederacji, podczas gdy siły Unii straciły 24 ludzi.

Statystyki bitwy
Straty Unii	24
Straty Konfederatów	145
Czas trwania bitwy	2 godziny
Data	16 kwietnia 1865

Columbus w stanie Georgia oficjalnie poddało się siłom Unii o świcie 17 kwietnia 1865 roku. Zdobycie miasta oznaczało koniec oporu Konfederacji w regionie po decydującej Bitwie o Columbus 16 kwietnia 1865 roku.

Siły Unii systematycznie niszczyły infrastrukturę przemysłową Columbus po zabezpieczeniu miasta. Oddziały generała majora Wilsona zburzyły Konfederackie Zakłady Żelaza Marynarki Wojennej, Fabrykę Eagle Manufacturing Company, Arsenał Konfederacji, Fabrykę Mieczy Haimana oraz 5 parowców. Armia Unii podpaliła 100 000 bel bawełny składowanych w magazynach wzdłuż nabrzeża, powodując rozległe zniszczenia potencjału gospodarczego miasta.

• Natychmiastowe zwolnienie 1500 żołnierzy Konfederacji jako zwolnionych warunkowo
• Przekazanie całego sprzętu wojskowego, w tym 24 dział artyleryjskich
• Przekazanie kontroli nad obiektami przemysłowymi siłom Unii
• Ochrona własności cywilnej przed dalszymi zniszczeniami
• Utworzenie garnizonu Unii w celu utrzymania porządku

Przejęte Aktywa Konfederacji	Ilość
Działa Artyleryjskie	24
Broń Strzelecka	3 500
Amunicja (sztuki)	115 000
Bele Bawełny	100 000
Parowce	5

Kapitulacja Columbus w stanie Georgia 17 kwietnia 1865 roku stanowiła druzgocący cios dla potencjału przemysłowego Konfederacji. Upadek miasta spowodował długotrwałe skutki gospodarcze, które przekształciły przemysłowy krajobraz regionu.

Columbus stanęło w obliczu poważnych trudności gospodarczych po rajdzie Wilsona. Zniszczenie obiektów przemysłowych doprowadziło do masowego bezrobocia - ponad 3000 pracowników natychmiast straciło pracę. Sektor bankowy miasta upadł, waluta Konfederacji stała się bezwartościowa, a rezerwy złota zostały wyczerpane. Handel wzdłuż rzeki Chattahoochee ustał, gdy siły Unii zniszczyły pięć przejętych parowców niezbędnych dla handlu.

Wpływ Ekonomiczny	Statystyki
Utrata Miejsc Pracy	ponad 3000 pracowników
Zniszczona Bawełna	100 000 bel
Utracone Parowce	5 jednostek
Utracona Artyleria	24 sztuki

• Columbus Naval Iron Works - Producent maszyn okrętowych i kanonierek
• Eagle & Phoenix Mills - Największy producent tekstyliów na Południu
• Fabryka Mieczy Haiman - Główny producent mieczy dla oficerów Konfederacji
• Fabryka Amunicji Columbus - Główny dostawca amunicji i prochu strzelniczego

• Columbus w stanie Georgia poddało się siłom Unii 17 kwietnia 1865 roku, po decydującej bitwie 16 kwietnia pod dowództwem generała majora Jamesa H. Wilsona
• Miasto było kluczowym centrum przemysłowym Konfederacji znanym jako "Arsenał Konfederacji", produkującym broń, mundury i zaopatrzenie wojskowe w zakładach takich jak Columbus Iron Works i Eagle & Phoenix Mills
• Rajd Wilsona angażował 13 480 żołnierzy Unii i zakończył się zdobyciem Columbus po udanych kampaniach w Selma w Alabamie i West Point w Georgii
• Bitwa o Columbus trwała tylko 2 godziny, ale skutkowała 145 ofiarami po stronie Konfederacji w porównaniu do 24 strat Unii, skutecznie kończąc opór Konfederacji na wschód od Missisipi
• Po kapitulacji siły Unii zniszczyły ogromne ilości zasobów wojskowych, w tym 100 000 bel bawełny, 5 parowców i kluczowe zakłady przemysłowe, dewastując lokalną gospodarkę

Kapitulacja Columbus w Georgii przed siłami Unii 17 kwietnia 1865 roku stanowi przełomowy moment w historii wojny secesyjnej. Upadek tego kluczowego centrum przemysłowego zadał druzgocący cios zdolnościom produkcyjnym Konfederacji i oznaczał jedną z ostatnich znaczących bitew na wschód od rzeki Missisipi.

Udana kampania generała majora Jamesa H. Wilsona nie tylko zapewniła strategiczne zwycięstwo, ale także skutecznie zakończyła opór Konfederacji w regionie. Zniszczenie infrastruktury przemysłowej Columbus zmieniło krajobraz gospodarczy miasta, a skutki tego były odczuwalne przez kolejne lata.

Ta decydująca bitwa podkreśliła militarną przewagę Unii i jej strategiczne planowanie, jednocześnie pokazując, jak cele przemysłowe odegrały kluczową rolę w doprowadzeniu wojny secesyjnej do końca.